Πακέτο είχε συμφωνήσει το υπουργείο Άμυνας την πώληση των Ναυπηγείων και την τροποποίηση των συμβάσεων για τα τρένα

Από τον Πολύβιο Μίχα
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά μέχρι το 2002 ανήκαν στην ΕΤΒΑ, δηλαδή στο Ελληνικό Δημόσιο. Ήδη από το 2000 η τότε Κυβέρνηση, μέσω του Υπουργείου Ανάπτυξης, προσπαθούσε να τα πουλήσει. Κεντρικός υποψήφιος αγοραστής ήταν η γερμανική HDW μαζί με την Ferrostaal. Πίσω από τις δύο γερμανικές εταιρίες η Thyssenkrupp. Το 2000 το Υπουργείο Άμυνας υπέγραψε ανάθεση κατασκευής 4 υποβρυχίων τύπου 214 με την HDW. Συνολική αξία 1,14 δις Ευρώ. Έτσι η ανάμειξη του Υπουργείου Άμυνας με τον κ. Τσοχατζόπουλο ήταν πλέον εφ’ όλης της ύλης αφού σημαντικό τμήμα της κατασκευής θα γινόταν στο Σκαραμαγκά. Οι προσπάθειες των δύο υπουργείων Ανάπτυξης και Άμυνας να διασφαλίσουν την πώληση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, συνδέονταν άρρηκτα με την παράλληλη προσπάθεια να πωληθεί η ΕΤΒΑ στην Τράπεζα Πειραιώς απαλλαγμένης βεβαίως από τα ναυπηγεία.
Η αγορά των ναυπηγείων συναντούσε ένα σοβαρό πρόβλημα: Υπήρχε μεγάλη παραγγελία τρένων για τον ΟΣΕ από το 1997, που είχαν αναλάβει διάφορες κοινοπραξίες. Σε όλες τις κοινοπραξίες μετείχαν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και σε ορισμένες απ’ αυτές μετείχε και η Siemens. Οι HDW – Ferrostaal είχαν αντιληφθεί ότι η διαχείριση των συμβάσεων αυτών μέχρι το 2001 ήταν πολύ κακή. Οι προκαταβολές είχαν φαγωθεί χωρίς να έχει γίνει σχεδόν τίποτε, το ίδιο και ο χρόνος που...
 υπήρχε υποχρέωση παράδοσης των τρένων.
Σήμερα είναι γνωστό ότι οι HDW – Ferrostaal πλήρωσαν μεγάλα ποσά για μίζες στο Υπουργείο Άμυνας. Αυτό βγήκε από τις γερμανικές δικογραφίες που αναδεικνύουν την υπόθεση HDW – Ferrostaal σε σκάνδαλο πρώτου βαθμού. Αυτό που προκύπτει από την εξέταση όμως όλης της υπόθεσης είναι ότι κατά τη διαδικασία συζήτησης της πώλησης των ναυπηγείων στη HDW είχε ήδη συμφωνηθεί από το 2001 από τους υπουργούς Εθνικής Άμυνας και Ανάπτυξης.
Είναι εξαιρετικά περίεργο το γεγονός ότι ένα έγγραφο μεγάλης αποδεικτικής αξίας καταχωνιάστηκε παρ’ότι ήλθε σε γνώση της επιτροπής για τη Siemens. Είναι η αγωγή που κατέθεσε η ΗDW – Ferrostaal (!!) κατά της πωλήτριας των Ναυπηγείων ΕΤΒΑ – ουσιαστικά δηλαδή κατά του Ελληνικού Δημοσίου – όπου σε χρόνο ανύποπτο όταν οι μίζες από εδώ κι από κει ήταν άγνωστες – στις αρχές του 2005. Στην αγωγή αυτή περιγράφονται λεπτομερώς οι διαδικασίες της πώλησης, τα ραντεβού HDW με Α. Τσοχατζόπουλο και ενίοτε με ΕΤΒΑ και Ν. Χριστοδουλάκη. Συνολικά περιγράφονται 7 συναντήσεις ΗDW με Άκη. Επίσης γράφεται η απαίτηση της HDW – Ferrostaal να παραγραφούν οι ποινικές ρήτρες και το γεγονός ότι οι τροποποιήσεις των συμβάσεων για τα τρένα του ΟΣΕ είχαν ήδη συμφωνηθεί από το 2001 με τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, Άκη Τσοχατζόπουλο και εν αγνοία του ΟΣΕ και του Υπουργείου Μεταφορών. Όλες οι συναντήσεις γίνονταν στο Υπ. Εθνικής Άμυνας και όταν έγινε Υπουργός Ανάπτυξης ο Τσοχατζόπουλος μετακόμισαν εκεί και οι συναντήσεις.
Η παράλειψη (απόκρυψη;) των αρμοδίων της Εξεταστικής θα είχε μείνει ενδεχομένως απαρατήρητη αν δεν έσκαγε μόλις προ ημερών με γδούπο το θέμα : μίζες στο Άμυνας για τα υποβρύχια του Σκαραμαγκά. Μίζες στο Υπουργείο Άμυνας, σε πολιτικό επίπεδο, σε στρατιωτικούς, στα Ναυπηγεία σε ανώτερα στελέχη και συνδικαλιστές. Πάνω από 100 άτομα εμπλέκονται. Έτσι, η προσπάθεια της κυβέρνησης να λουφάρει τον Ακη γίνεται πλέον αδύνατη.
Μέσα από την όλη διερεύνηση μέχρι στιγμής αναδύεται ότι και στα τρένα υπάρχει σφραγίδα HDW.