Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011
Από τον Κώστα Καραπάνο
Αποφάσισα να γράψω μετά από πολύ καιρό, γιατί έχει ξεχειλίσει η οργή μου. Αλήθεια νομίζουν ότι υπάρχει κράτος αυτοί που μας κυβερνούν; Θα αναφερθώ σε κάτι συγκεκριμένο και θα καταλάβετε τι συμβαίνει και στις άλλες υπηρεσίες. Πρόκειται για την πολεοδομία του Αιγάλεω. Ακούστε λοιπόν τι γίνεται.
Από το βράδυ βγάζουν έξω από την πολεοδομία μια κενή κατάσταση και όποιος θέλει πηγαίνει και γράφει το όνομά του για να πάρει σειρά προτεραιότητας. Πολλοί λοιπόν πηγαίνουν από την προηγούμενη μέρα και γράφουν το όνομά τους ή των φίλων τους και όταν πας το πρωί, πριν τις οκτώ η ώρα, βρίσκεις μπροστά σου πάνω από εξήντα ονόματα με περισσότερους από έναν φάκελο ο καθένας. Περιμένεις λοιπόν μέχρι τις εννέα οπότε ανοίγει η Δημόσια υπηρεσία και τότε γίνεται ο χαμός. Ενημερώνουν ότι δεν πρόκειται να πάρουν περισσότερους από τους είκοσι πρώτους (ανάλογα με το πόσους φακέλους έχει ο καθένας) και...
οι υπόλοιποι να ξανάρθουν γιατί δεν υπάρχει λόγος να περιμένουν άδικα. Διαπληκτισμοί, φωνές και βρισιές, είναι καθημερινό φαινόμενο, όχι αδικαιολόγητα βέβαια.
Είναι δυνατόν πολιτικοί Μηχανικοί και αρκετοί μιας κάποιας ηλικίας να ξεροσταλιάζουν από τα άγρια χαράματα, να κλείνουν το γραφείο τους και να πηγαινοέρχονται πάνω από πέντε και δέκα φορές ξοδεύοντας χρόνο, βενζίνη, υπομονή, χωρίς να μπορούν να διεκπεραιώσουν τη δουλειά τους, αλλά αντ΄ αυτού να εισπράττουν ψυχική και σωματική κούραση; Ακούστε πώς ο πανέξυπνος Δ/ντής έλυσε το πρόβλημα που δημιουργούνταν με τη λίστα, γιατί όποιος ήθελε μπορούσε να τη σχίσει, αφού στο δρόμο ήταν. Έβαλε την ομάδα Ζήτα της αστυνομίας να φρουρεί τη λίστα. Αυτή είναι η δουλειά τους; Που αλλού συμβαίνουν αυτά; Φαντάζομαι ούτε στο πλέον υπανάπτυκτο Κράτος του κόσμου.
Αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι να βάλλουν ένα μηχάνημα, όπως έχουν παντού, ακόμα και στα σούπερ Μάρκετ και να παίρνεις ο καθένας που πηγαίνει έναν αριθμό προτεραιότητας. Αλλά στη Χώρα μας ζει και βασιλεύει και μας Κυβερνά η αναξιοκρατία. Οι υπάλληλοι που από τις οκτώ είναι εκεί, αλλά πίνουν τον καφέ τους μέχρι τις εννέα, αφού υπάρχει τόσος φόρτος εργασίας, γιατί δεν αρχίζουν από τις οκτώ τη δουλειά τους; Αλλά τι να περιμένει κανείς από την πιο διεφθαρμένη Δημόσια Υπηρεσία;
Ο κόσμος είναι εξοργισμένος με όσα συμβαίνουν, και όσο γρηγορότερα το καταλάβουν τόσο το καλύτερο, γιατί βλέπω σύντομα να γινόμαστε Κάϊρο.
Αποφάσισα να γράψω μετά από πολύ καιρό, γιατί έχει ξεχειλίσει η οργή μου. Αλήθεια νομίζουν ότι υπάρχει κράτος αυτοί που μας κυβερνούν; Θα αναφερθώ σε κάτι συγκεκριμένο και θα καταλάβετε τι συμβαίνει και στις άλλες υπηρεσίες. Πρόκειται για την πολεοδομία του Αιγάλεω. Ακούστε λοιπόν τι γίνεται.
Από το βράδυ βγάζουν έξω από την πολεοδομία μια κενή κατάσταση και όποιος θέλει πηγαίνει και γράφει το όνομά του για να πάρει σειρά προτεραιότητας. Πολλοί λοιπόν πηγαίνουν από την προηγούμενη μέρα και γράφουν το όνομά τους ή των φίλων τους και όταν πας το πρωί, πριν τις οκτώ η ώρα, βρίσκεις μπροστά σου πάνω από εξήντα ονόματα με περισσότερους από έναν φάκελο ο καθένας. Περιμένεις λοιπόν μέχρι τις εννέα οπότε ανοίγει η Δημόσια υπηρεσία και τότε γίνεται ο χαμός. Ενημερώνουν ότι δεν πρόκειται να πάρουν περισσότερους από τους είκοσι πρώτους (ανάλογα με το πόσους φακέλους έχει ο καθένας) και...
οι υπόλοιποι να ξανάρθουν γιατί δεν υπάρχει λόγος να περιμένουν άδικα. Διαπληκτισμοί, φωνές και βρισιές, είναι καθημερινό φαινόμενο, όχι αδικαιολόγητα βέβαια.
Είναι δυνατόν πολιτικοί Μηχανικοί και αρκετοί μιας κάποιας ηλικίας να ξεροσταλιάζουν από τα άγρια χαράματα, να κλείνουν το γραφείο τους και να πηγαινοέρχονται πάνω από πέντε και δέκα φορές ξοδεύοντας χρόνο, βενζίνη, υπομονή, χωρίς να μπορούν να διεκπεραιώσουν τη δουλειά τους, αλλά αντ΄ αυτού να εισπράττουν ψυχική και σωματική κούραση; Ακούστε πώς ο πανέξυπνος Δ/ντής έλυσε το πρόβλημα που δημιουργούνταν με τη λίστα, γιατί όποιος ήθελε μπορούσε να τη σχίσει, αφού στο δρόμο ήταν. Έβαλε την ομάδα Ζήτα της αστυνομίας να φρουρεί τη λίστα. Αυτή είναι η δουλειά τους; Που αλλού συμβαίνουν αυτά; Φαντάζομαι ούτε στο πλέον υπανάπτυκτο Κράτος του κόσμου.
Αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι να βάλλουν ένα μηχάνημα, όπως έχουν παντού, ακόμα και στα σούπερ Μάρκετ και να παίρνεις ο καθένας που πηγαίνει έναν αριθμό προτεραιότητας. Αλλά στη Χώρα μας ζει και βασιλεύει και μας Κυβερνά η αναξιοκρατία. Οι υπάλληλοι που από τις οκτώ είναι εκεί, αλλά πίνουν τον καφέ τους μέχρι τις εννέα, αφού υπάρχει τόσος φόρτος εργασίας, γιατί δεν αρχίζουν από τις οκτώ τη δουλειά τους; Αλλά τι να περιμένει κανείς από την πιο διεφθαρμένη Δημόσια Υπηρεσία;
Ο κόσμος είναι εξοργισμένος με όσα συμβαίνουν, και όσο γρηγορότερα το καταλάβουν τόσο το καλύτερο, γιατί βλέπω σύντομα να γινόμαστε Κάϊρο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Currently have 0 σχόλια: