Θα ασχοληθούμε σήμερα με την περιβόητη πρόταση «φιλικής συγχώνευσης», που υπέβαλε η Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας (ΕΤΕ) προς την διοίκηση της Alfa Bank. Κατ’ αρχήν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα. Την διοίκηση της ΕΤΕ την διορίζει η Ελληνική Κυβέρνηση και ειδικά το Υπουργείο Οικονομικών.
Την δυνατότητα αυτή την έχει ακόμα το Ελληνικό Δημόσιο, επειδή ως εκπρόσωπος των ασφαλιστικών ταμείων εκπροσωπεί ένα συμπαγές μετοχικό ποσοστό της τάξεως περίπου 20%. Δηλαδή την νυν διοίκηση της ΕΤΕ (Πρόεδρος Β. Ράπανος Διευθύνων Σύμβουλος Α. Ταμβακάκης) την διόρισε ο Υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.
Συνεπώς ο Υπουργός Οικονομικών γνώριζε και επικροτούσε την πρόταση της ΕΤΕ προς την Alfa Bank. Ενώ η απόρριψη της πρότασης της ΕΤΕ από την διοίκηση της Alfa Bank δεν πρέπει να...
 θεωρηθεί ως απόρριψη μίας πρότασης επιχειρηματικής συνεργασίας, αλλά να ερμηνευθεί ως μία άρνηση στην κυβερνητική πολιτική.
Με απλά λόγια, το ΟΧΙ που είπε η διοίκηση της Alfa Bank προς την πρόταση της ΕΤΕ ήταν ΟΧΙ προς την κυβέρνηση. Και αν σκεφθεί κανείς ότι οι σε αυτές τις περιπτώσεις οι δημόσιες προτάσεις όπως η αντίστοιχη της ΕΤΕ υποβάλλονται μετά από πολύ-ήμερες διαπραγματεύσεις και αφού έχει επέλθει τελική συμφωνία και γίνονται για να τηρηθεί το γράμμα της χρηματιστηριακής νομοθεσίας, τότε το ΟΧΙ είναι ακόμα πιο ηχηρό και πολιτικά επώδυνο.
Σε απλά Ελληνικά. Αφού η ΕΤΕ δημοσιοποίησε την πρόταση της, σημαίνει ότι είχε ήδη επέλθει συμφωνία. Εξ’ άλλου και το κύρος των συμβούλων της ΕΤΕ (Morgan Stanley και πολύ σοβαρό και έγκριτο Δικηγορικό Γραφείο των Αθηνών) δείχνει ότι είχε ακολουθηθεί η συνήθης διαδικασία και δεν επρόκειτο για μία ακόμα ερασιτεχνική κίνηση από τις πολλές που κάνει η κυβέρνηση και ιδιαίτερα το οικονομικό επιτελείο.
Γιατί όμως η διοίκηση της Alfa Bank και ο ιδιαίτερα Πατριάρχης του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος Ι. Κωστόπολυλος, απέρριψε μία κυβερνητική πρόταση, στην οποία προηγουμένως πρέπει μάλλον να είχε συμφωνήσει;
Τι συνέβη στο μεσοδιάστημα των λίγων ωρών της Παρασκευής 18 Φεβρουαρίου, από το τελικό ραντεβού και συμφωνία την επίσημη ανακοίνωση της ΕΤΕ και την απόρριψη της από την διοίκηση της Alfa Bank;
Δεν είμαστε ούτε αστυνομικοί συντάκτες, για να εξιχνιάζουμε μυστήρια, ούτε επαγγελματίες ρεπόρτερ που αποκαλύπτουν μεγάλα πολιτικά σκάνδαλα. Ο άσημος και ταπεινός Δευκαλίων, λοιπόν, θα επιδιώξει με απλή πολιτική σκέψη να ερμηνεύσει αυτήν την υπόθεση. Ας ανατρέξουμε λοιπόν στο άρθρο της 15ης Φεβρουαρίου με τίτλο «Ποιο είναι σήμερα το Πολιτικά Ορθό;» .
Ένα από τα συμπεράσματα αυτού του άρθρου ήταν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα, βρίσκονταν σε ευθεία σύγκρουση με την ΕΚΤ για το ποιος θα χρεωθεί επικοινωνιακά και πολιτικά τα νέα και πολύ πιο επώδυνα για τον Ελληνικό Λαό και την χώρα μέτρα που θέλει να επιβάλει η φοβερή και τρομερή Τρόικα. Μέτρα που έχουν συμφωνήσει μεν από κοινού, αλλά και οι δύο φοβούνται να παρουσιάσουν στον Ελληνικό Λαό. Στην σύγκρουση δε αυτή και ο Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα, και η ΕΚΤ προσπαθούν είτε με οικονομικά ανταλλάγματα, είτε με οικονομικό εκβιασμό αντίστοιχα, να προσεταιρισθούν το Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα.
Με αυτήν την απλή πολιτική λογική ερμηνεύεται πάρα πολύ εύκολα η άρνηση της διοίκησης της Alfa Bank στην κυβερνητική πρόταση, που της υποβλήθηκε μέσω της ΕΤΕ. Ο μεν Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα, κατέθεσαν μέσω της ΕΤΕ και με χρήματα των Ελλήνων μικρό-καταθετών και των μετόχων, μία πολύ δελεαστική πρόταση προς τους μετόχους της Alfa Bank, προκειμένου να προσεταιρισθούν στο σύστημα εξουσίας που χτίζουν την αρχαιότερη Ελληνική Τράπεζα, η δε ΕΚΤ έκανε ότι μπορούσε για να χαλάσει την συμφωνία.
Η άρνηση της διοίκησης της Alfa Bank, μηδενίζει την οποιαδήποτε πιθανότητα να επιλεγεί τελικά η πολιτική λύση των πρόωρων Βουλευτικών εκλογών και εξαναγκάζει τον Γιώργο Παπανδρέου και την υπό αυτόν ηγετική ομάδα, να αντιμετωπίσει κατάματα την αποτυχία σε όλους τους τομείς της πολιτικής της και να πιεί το ποτήρι της ηθικής ιδεολογικής και πολιτικής ήττας έως το τέλος.
Και η επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης και η μείωση του επιτοκίου του δανείου των 110 δις ευρώ, παραπέμπονται στις ευρωπαϊκές καλένδες, πάρα τις καθησυχαστικές δηλώσεις που θα ακουστούν και ταυτόχρονα οι ιδιωτικοποιήσεις για να καλυφθούν λήξεις ομολόγων που δεν καλύπτονται από το περιβόητο μνημόνιο επισπεύδονται. Και όλα αυτά ενώ οι περισσότεροι στόχοι του περιβόητου μνημονίου (πληθωρισμός, ύφεση, ανεργία δημόσιο χρέος κλπ) τινάζονται στον αέρα.
Στο πρώτο γύρο του «παιχνιδιού εξουσίας», που διεξάγεται μεταξύ του Γιώργου Παπανδρέου και της υπό αυτόν ηγετικής ομάδας και του Προέδρου της ΕΚΤ Ζ. Κ. Τρισέ, παρ’ ότι η Ελληνική Κυβέρνηση είχε το στοιχείο του αιφνιδιασμού μαζί της απέτυχε. Στην συνέχεια θα δούμε πληθώρα ξένων επενδυτικών τραπεζών να προσλαμβάνονται από όλες τις Ελληνικές Τράπεζες ως σύμβουλοι, προκειμένου τα εγχώρια τραπεζικά ιδρύματα να αποκτήσουν καλύτερη και ανετότερη πρόσβαση στο ιερατείο της ΕΚΤ. Μικρό-διευθετήσεις θα γίνουν, αλλά ένα είναι βέβαιο: η ΕΚΤ και ο πολύς κ. Ζ. Κ. Τρισέ θα έχουν τον τελευταίο λόγο.
Ας πρόσεχε ο Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα, όταν απεμπολούσε ηθικές ιδεολογικές και πολιτικές αρχές, και εκχωρούσε την συνταγματική και πολιτική εξουσία, που τους έδωσε με την ψήφο του ο Ελληνικός Λαός, στο παγκόσμιο τραπεζικό διευθυντήριο.
Τώρα όλοι εμείς παίζουμε «Γ. Παπανδρέου-Ζ. Κ. Τρισέ Στάνταρ 2»!