O κεντρικός στόχος επιτεύχθηκε. Τα κομματικά ταμεία και αυτοί που έπρεπε έμειναν ανέλεγκτοι.

Η εξεταστική ξεκίνησε για «Μπεν Χουρ» και κατέληξε σε «Αμποτ και Κοστέλο».

Είμαι στη λίστα για δύο λόγους:

Ο πρώτος ως εκ της θέσεώς μου του Υπουργού Μεταφορών.
Παρ’ότι όλοι γνωρίζουν ότι και στον ΟΣΕ και στον ΟΤΕ δεν υπέγραψα συμβάσεις, προγραμματικές ή αλλαγές τους, εγκρίσεις, και οτιδήποτε άλλο. Αντίθετα ήμουν σε μια διαρκή αντιπαράθεση με τις επιδιώξεις της Siemens. Και αυτό τo γνωρίζουν όλοι!

Γνωρίζουν ότι αγωνίστηκα για να αποτρέψω ζημιές με αποτέλεσμα η Siemens και στη δικογραφία να εκφράζει θυμό και εκνευρισμό για τις ενέργειές μου. Το ίδιο και ο τότε Γερμανός Πρέσβης. Και οι Γερμανοί των Ναυπηγείων. Αλλά και στις σημερινές αγωγές του ΟΣΕ κατά των Κοινοπραξιών, περιγράφονται αναλυτικά οι ζημιές ανά σύμβαση. Η μόνη ζημιά στη δικιά μου περίοδο ήταν ακριβώς από σύμβαση και μάλιστα όχι της Siemens, την οποία είχα ζητήσει έγκαιρα να κηρυχτεί έκπτωτη.

Σε όλη τη θητεία μου, σε όλα τα πεδία και πέραν του ΟΣΕ, στα ΕΛΤΑ όπου η SIEMENS έχασε και...

 προσέφυγε στα δικαστήρια για να χάσει και αυτά, διαγωνισμό 40 εκατ. ευρώ.

Στο C4I που δεν επέτρεψα να ενταχθεί ο ΟΣΕ παρά την πίεση ακόμη και του Αμερικανού Πρέσβη.

Το εξωφρενικό στον ΟΤΕ είναι το γεγονός ότι δεν είχα καν αρμοδιότητα.

Ο δεύτερος λόγος είναι και ο ισχυρότερος και είναι αντιληπτός από το γεγονός ότι ο κατάλογος συντάχθηκε με κριτήρια face control σε μια κυνική ατμόσφαιρα σκοπιμοτήτων.

Τιμώ όλους τους Βουλευτές με ανεξάρτητη βούληση από όλα τα κόμματα που δημόσια διαχώρισαν τη θέση τους και ζήτησαν να εξαιρεθώ από τον κατάλογο. Οι σκληρές εντολές και ο ρόλος εξωθεσμικού κέντρου ενόχλησαν και ευχαριστώ και τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που αντέδρασαν έντονα μέσα στις εσωτερικές συσκέψεις.

Περιφρονώ την έννοια της παραγραφής για πολιτικούς και αν υπήρχε λόγος γνωρίζουν όλοι ότι δεν θα την δεχόμουν.

Η πορεία μου στην πολιτική, δεν υπήρξε «στρογγυλή».

Έγινα δυσάρεστος τον Δεκέμβριο του 2008 όταν είπα δημόσια ότι η οικονομία βαδίζει ολοταχώς σε ξέρα και θα έπρεπε άμεσα να υπάρξει Υπουργός Οικονομίας κοινής αποδοχής . Επικρίθηκα γι αυτό δημόσια. Δυστυχώς δικαιώθηκα πικρά και σ’ αυτό με τις επώδυνες και επικίνδυνες εξελίξεις στην οικονομία που θα ταλαιπωρούν για μεγάλο χρονικό διάστημα τον ελληνικό λαό.

Τέλος έκανα την ασυνήθιστη πράξη να παραιτηθώ το Μάιο του 2009 για να δικαιωθώ στη συνέχεια πανηγυρικά κάτι που δυστυχώς ορισμένοι το ξεχνούν.