Μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους μπορεί η ιθαγένεια να αποτελέσει θεμιτό κριτήριο για διαφορετική μεταχείριση των κατοίκων μιας χώρας, σύμφωνα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Ειδικότερα, το δικαστήριο έκρινε ότι οι κοινωνικές παροχές προς τους έλληνες πολίτες πρέπει να χορηγούνται και στους πρόσφυγες, ανοίγοντας τον δρόμο για την επέκταση διαφόρων κοινωνικής φύσης παροχών και σε μη ημεδαπούς που ζουν νόμιμα στη χώρα, με την ιδιότητα του πρόσφυγα.
Με την επίμαχη απόφαση, η Ελλάδα καταδικάζεται γιατί αρνήθηκε να χορηγήσει επίδομα πολύτεκνης μητέρας σε δύο γυναίκες αναγνωρισμένες ως πρόσφυγες, με τη δικαιολογία ότι...
 ούτε οι ίδιες αλλά ούτε και τα παιδιά τους είχαν την ελληνική υπηκοότητα ή την υπηκοότητα κράτους-μέλους της ΕΕ ούτε ήταν πρόσφυγες ελληνικής καταγωγής.
Κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, η ΕΣΔΑ δεν επιβάλλει στα κράτη να παρέχουν οικονομική βοήθεια στις πολύτεκνες οικογένειες, εφόσον, ωστόσο υπάρχει, υπό την εγχώρια νομοθεσία, τέτοια πρόβλεψη, θα πρέπει να εφαρμόζεται και στην περίπτωση πολιτών που δεν είναι φορείς της ελληνικής ιθαγένειας. Σε αντίθετη περίπτωση, σύμφωνα με την επίμαχη απόφαση παραβιάζεται η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Πρόκειται για απόφαση μείζονος σημασίας, καθώς με την εφαρμογή της δίνεται η δυνατότητα διεκδίκησης από αλλοδαπούς όλων των νόμω προβλεπόμενων κοινωνικών παροχών.