Τι κοινό έχει η εξαγγελία Παπανδρέου για το φωτοβολταικό της Κοζάνης, με την υποβάθμιση προ ημερών της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας στη βαθμίδα «junk» ή κοινώς σκουπίδια; Ο ,τι κοινό έχουν οι ξένες επενδύσεις σε μια χώρα, με την οικονομική της κατάσταση- είναι η απάντηση- δηλαδή την αβεβαιότητα που αυτό προκαλεί.

Και πως σχετίζεται με τη χθεσινή ανακοίνωση της γερμανικής κυβέρνησης για «μαχαίρι» στις επιδοτήσεις των φωτοβολταικών στη χώρα για ένα εξάμηνο ;

Δεν σχετίζεται άμεσα αλλά δείχνει μια κατεύθυνση, πόσο μάλλον όταν το σκέφτεται μια χώρα, με θετικό πρόσημο στην ανάπτυξή της, όχι σε βαθιά ύφεση όπως εμείς.

Διαβάζοντας επομένως τις χθεσινές εξαγγελίες Παπανδρέου προκύπτουν, καλόπιστα, δύο ζητήματα :

Το πρώτο είναι κατά πόσο ένας μεγάλος ξένος όμιλος με διεθνή εμβέλεια σαν αυτόν που αναζητά η ΔΕΗ θα έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα, σε μια στιγμή που η ελληνική οικονομία περνάει τόσο μεγάλες «φουρτούνες». Αυτό άλλωστε είναι και το σοβαρότερο εμπόδιο που αντιμετωπίζει ένα τόσο φιλόδοξο πλάνο.

Το δεύτερο, που σχετίζεται έμμεσα με το πρώτο προκύπτει από τις εξελίξεις στην Ευρώπη, και το κατά πόσο αυτές μπορούν να επηρεάσουν μεγάλα σχέδια. Χθες, ο γερμανός υπουργός Περιβάλλοντος ανακοίνωσε ότι αν ως τον Ιούλιο η εγκατεστημένη ισχύς στη χώρα έχει ξεπεράσει τα 7,5 GW -πέρυσι στην Ελλάδα είχαμε γύρω ... στα 150 MW- τότε θα περικοπούν κατά 15% οι επιδοτήσεις για την παραγωγή ηλιακής ενέργειας από φωτοβολταικά, καθώς όπως είπε ο ταχύτατα αναπτυσσόμενος τομέας οδηγεί σε μείωση του κόστους και καθιστά λιγότερο απαραίτητη την κρατική βοήθεια. Το «ψαλίδι» στις επιδοτήσεις φ/κων δεν είναι γερμανική πρωτοτυπία- είχε προηγηθεί πέρυσι η Ισπανία - και αντίστοιχες κινήσεις σκέφτονται κι άλλες χώρες, για παράδειγμα η Κύπρος.

Δηλαδή, θα ρωτήσει κάποιος ; Υπάρχουν σκέψεις μείωσης των επιδοτήσεων στα φωτοβολταικά, πανευρωπαϊκά, και αυτό μπορεί να επηρεάσει επενδυτικές αποφάσεις ; Ναι, είναι η απάντηση. Σε πολλές χώρες έχει ανάψει μια συζήτηση που συνδέει την κρίση της Ευρώπης με το πόσο ακριβές είναι οι ΑΠΕ, και την ανάγκη για «μαχαίρι» στις επιδοτήσεις, κάτι που οι υπέρμαχοι του αγώνα ενάντια στη κλιματική αλλαγή αποδίδουν στα λόμπυ της βιομηχανίας του άνθρακα. Εμπάσει περιπτώση αναπτύσσεται μια κατεύθυνση, όχι τόσο σε επίπεδο Κομισιόν, όσο σε επίπεδο χωρών, αν και το τοπίο είναι ακόμη αρκετά ρευστό.

Τα λέμε όλα αυτά, όχι για να κινδυνολογήσουμε, αλλά για να επισημάνουμε το ακριβές στοίχημα που καλείται να κερδίσει η ΔΕΗ και η κυβέρνηση σχετικά με το φιλόδοξο έργο της Κοζάνης. Έργο που έχει άκρως συμβολικό χαρακτήρα, όχι μόνο γιατί είναι πράσινο, αλλά επειδή μετά το αραβικό ναυάγιο του Αστακού, οι μετοχές του κεφαλαίου «ξένες επενδύσεις» στην Ελλάδα έχουν πάρει την κάτω βόλτα...