Αν σας φαίνονται λογικά τα παρακάτω, που αποτελούν προσωπικές μου απόψεις, τότε θα συμφωνείτε μαζί μου αλλά και τον Λούμαν* ότι η πολιτική είναι ένα σύστημα με ιδιαίτερα υψηλή περιπλοκότητα και αντίστοιχα με χαμηλό βαθμό ορθολογικότητας.
Δεν ήταν το σκάνδαλο του Βατοπεδίου ούτε και καμιά δεκαριά άλλα που στοίχισαν την «κατάρρευση της ΝΔ» - όπως λένε πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο Γ. Μαρίνος στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 23-01-11. Δεν κατέρρευσε κανένα οικοδόμημα της ΝΔ, μια παράγκα ήταν που ξηλώθηκε με το πρώτο φύσημα του ανέμου. Ο Καραμανλής «έφυγε» διότι διέβλεψε πολύ σωστά ότι το κόμμα του δεν έχει την δυνατότητα να...

 ανταπεξέλθει στις λαϊκές εξεγέρσεις που θα έρχονταν ως συνέπεια της επιδείνωσης των οικονομικών μεγεθών.
Όμως η πολιτική είναι όπως είπαμε, ένα σύστημα με χαμηλό βαθμό ορθολογικότητας. Θέλω να πώ ότι η εξήγηση των εξελίξεων είναι όχι μόνο μπλεγμένη μα και έξω από την λογική.
Ο Καραμανλής αντιμετώπισε την αβεβαιότητα των οικονομικών διακυμάνσεων με μεγάλο ρίσκο. Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Ο άνθρωπος φαίνεται λογικός, συντηρητικός βέβαια, μα πολύ συμπαθητικός. Όφειλε να είναι πιο συνετός στις εκτιμήσεις του για το μέλλον της οικονομίας. Το διακύβευσε λοιπόν -για να μην πω «τζογάρησε»- , δεν του βγήκαν τα νούμερα, είπε καληνύχτα σας, και έφυγε.
Αυτός ο λαουτζίκος, του οποίου η υποταγή εκφράστηκε με έμμεση αποδοχή του μνημονίου στις Περιφερειακές Εκλογές του 2010 –θέλω να πω με την υπερψήφιση των υποψηφίων του ΓΑΠ-, σίγουρα δεν διαθέτει υψηλό βαθμό ορθολογικότητας.
Για να ξεμπλέξουμε λίγο τα πράγματα.
Ψήφησε τον ΓΑΠ το 2009 για να του δώσει κι άλλα από τα λεφτά που έλεγε πως υπήρχαν (και δεν υπήρχαν). Ο λαουτζίκος μας είναι για γέλια! Κατά λάθος έκανε την πιο σοφή πράξη στην μεταπολιτευτική ιστορία του. Ήταν η εκλογή του ΓΑΠ ενός ηγέτη με λαϊκό προφίλ και την ικανότητα να Κυβερνά. Διαθέτοντας ένα κόμμα με βαθιά λαϊκή βάση και τον έλεγχο των συνδικάτων αλλά και μια διεθνή εύνοια δεν αποκλείεται να επιτύχει όχι μόνο την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού ελλείμματος μα και κάποιο είδος «λάιτ ριστράξουριγκ» του συνολικού χρέους των 350 δις.
* ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Όπως είπε ο Μεγάλος Γερμανός Κοινωνιολόγος και Φιλόσοφος Νίκλας Λούμαν: «Η πολιτική εκλογή (και η νομοθέτηση) αποτελούν διαδικασίες με ιδιαίτερα υψηλή περιπλοκότητα και αντίστοιχα χαμηλό βαθμό ορθολογικότητας». Luhmann Niklas, Legitimation durch Verfahren, Suhrkamp Verlag Frankfurt am Main, 1983, Ελλ. Μετ., Νομιμοποίηση μέσω Διαδικασίας, Εκδ. Κριτική, 1999, σελ. 337.