Η περιπλοκότητα της Τουρκίας, με τις χρόνιες αντιθέσεις που κινούνται σε έναν άξονα ξένο για τους δυτικούς παρατηρητές αλλά και τις έντονες ανισότητες, έχει δυσκολέψει την προσέγγιση των αναλυτών που προσπαθούν να καταλάβουν τι βρίσκεται πίσω από την οργή στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και των υπόλοιπων πόλεων. Ένα πρίσμα είναι το μοντέλο της «Τουρκικής Άνοιξης», έστω και ανεστραμμένης, άλλη παράμετρος είναι η δομική «σχιζοφρένεια» μεταξύ κεμαλισμού και ισλαμικής παράδοσης. Kοινός παρανομαστής, όπως φαίνεται, είναι ο «αυταρχισμός του Ερντογάν».